Dag 26

Laatste dag in kamp. Vanochtend zijn we begonnen aan onze laatste dienst. In de ochtend heb ik geholpen in de hygieneshop. Hier was het zoals gewoonlijk heel druk. Verschillende gesprekjes kunnen voeren en alles weer aan kunnen vullen. Wat spelletjes gedaan met de kindjes en veel water uitgedeeld. Dit water is gratis en daar maken de mensen graag gebruik van. Ik kreeg een paar keer de vraag of ik geen coca cola had, gelukkig wel met een lach…

Rond de middag ben ik vertrokken naar de foodline. Toen ik weg wilde lopen riep een vrouw naar me wanneer ze me weer zag. Ik zei tegen haar dat dit mijn laatste dienst was, ze kwam naar me toe gerent en gaf me een dikke knuffel. Ik had deze vrouw nog nooit gezien en toch zei ze tegen me dat ze me ging missen.

In de middag heb ik geholpen met het eten uitdelen in de quarantaine zone. Eerst vullen we alle tasjes en daarna gaan we door gedeelte A, B en C op zoek naar de huisjes. Dit keer waren er best weer wat vrijwilligers. De jongens die hielpen zeiden; jullie helpen ons dus wij helpen jullie ook. Mooi om te zien dat iedereen zijn steentje bijdraagt in het kamp.

Aan het einde van de middag ben ik met twee teamleden nog even naar boven geklommen. Daar is een voetbalkooi, geschonken door Nederland, hier spelende vluchtelingen vaak een potje voetbal in de avond. Ook had je vanaf de berg een goed uitzicht op het kamp.

Ons laatste weekend hier op Lesbos is ook begonnen. Van het weekend gaan we nog de laatste bijzondere plekjes van het eiland bekijken en maandag hoop ik weer naar Nederland te vliegen!

fijn weekend allemaal;)

Dag 25

Vandaag waren de shops gesloten en had ik mainshift. Aan het begin van de dienst mag je dan kiezen wat je wilt gaan doen die dag. In de ochtend heb ik data gedaan. Weer door het kamp gegaan om allerlei tickets uit te delen. Veel mensen waren niet thuis dus hebben we ook veel weer mee naar het informatiepunt moeten nemen. Onderweg werd ik aangesproken door een oudere vrouw die ik met wie ik wel vaker praat. Ze wilde graag dat ik even bij hen kwam zitten, dit heb ik gedaan. Ik kreeg de vraag of ik thee wilde, dit wilde ik wel graag. Maar toen bleek het stroom eraf te liggen en kon er geen thee gemaakt worden. Het vrouwtje ging even weg en ik heb ondertussen even gepraat met de andere meiden die er zaten. Drie meiden waren gisteren aangekomen en sliepen in de grote tenten. Een ander meisje vertelde dat ze alleen was naar Lesbos was gevlucht en de oudere vrouw als mama had geaccepteerd. Even later kwam de oudere vrouw weer terug, met een blikje sinas van de kantine. Ik voelde me eigenlijk schuldig omdat zij heel weinig hebben en het weinige wat ze hebben besteden ze aan een blikje drinken voor mij. Ik stelde daarom ook voor om het samen te delen. Maar daar wilde niemand iets van weten, ik had het echt verdiend. Na een poosje heb ik afscheid genomen. Het vrouwtje was wel een beetje verdrietig en vroeg wanneer ik weer terug kwam… daarna weer verder gegaan met het uitdelen van de tickets.

Na het middageten zijn we begonnen aan de foodline. Eerst duurde het al superlang voordat de lijst met mensen er was, eerder kunnen we niet beginnen. Toen de lijst door de Griekse instanties was doorgestuurd konden we beginnen! Ik was weer samen met de drie vluchtelingen/vrijwilligers. Dit ging prima, totdat we erachter kwamen dat er veel te weinig eten was. Samen met de coördinator gekeken wat we het beste konden doen, we hebben gebeld naar de catering of er nog extra eten gebracht kon worden. Gelukkig kon dit en na geduldig wachten heeft toch iedereen eten gekregen. Door de vertraging was ik een een uurtje later thuis dan verwacht.

Dag 24

Een druk dagje bij de hygieneshop. Vanochtend had ik een nieuw systeem bedacht waardoor de mensen echt op hun beurt moesten wachten; ik had nummers op oranje briefjes geschreven en uitgedeeld. Dit bleek echt wel goed te werken en de mensen wachtten rustig op hun beurt. Tot ik erachter kwam dat een collega ook nummers had uitgedeeld op een gelebriefjes. Hierdoor waren er allemaal dubbele nummers en werd het alsnog een beetje een probleem wie er nou eerst mocht…

In totaal zijn er rond de 100 mensen geweest. Vandaag had ik iets meer tijd om water uit te delen en een beetje contact te maken met de mensen. Gevoetbald met een kindje, meegelopen met een andere vrouw naar haar tent en even met haar meegelopen om zich te laten registeren. In het kamp werken een paar vluchtelingen als vertalers. Dit is heel handig, de vrouw kon namelijk geen Engels en de vertaalapp is ook niet altijd handig. Dus voor een duidelijk gesprek is het handig om een vertaler te hebben. De vrouw is geholpen en na een dikke knuffel, als bedankje, hebben we afscheid genomen.

Op gegeven moment was ik even in de container om wat spullen te pakken en opeens hoorde ik iemand mijn naam roepen. Ik zag een vrouw staan die ik niet kende en ik vroeg lachend aan haar hoe ze mijn naam wist. Mijn collega hadden gezegd dat de vrouw bij Laura moest zijn voor een nummer, het was grappig om opeens iemand te horen die mijn naam kende.

In de middag heb ik uitgelegd aan het nieuwe meisje hoe ze een bestelling moest plaatsen en daarna nog even de shop weer aangevuld met alle producten.

Na werktijd nog even op bezoek geweest in het ziekenhuis en daarna lekker thuis gegeten.

Op de foto zien jullie mij en Jan, met haar heb ik ongeveer twee weekjes gewerkt. Echt een super lieve vrouw!

Groetjes;)

Dag 23

Vandaag weer wat dingen uitgelegd aan de collega die me gaat vervangen. De grote bestelling van de hygiëne shop kwam binnen dus ik ben daar veel mee bezig geweest. In de middag mocht ik gaan helpen bij het eten uitdelen, dit is toch wel m’n favoriete onderdeel hier. Ik was met 3 mannelijke vluchtelingen/vrijwilligers aan het werk. Dit is een vast team, zij werken ook als een soort vertalers. Dit keer was er heel veel eten over. Dat wordt later allemaal naar een vaste plek gebracht waar de vluchtelingen allemaal extra eten kunnen pakken. Het is vaak wel wie als eerst komt die krijgt het meest.

Het is wel grappig om verschillende uitspraken langs te horen komen die iedereen in het kamp begrijpt… ik zal er een paar delen;

Moeskala; groot probleem/big problem

Alibaba; als er iemand voordringt of iets meeneemt wat niet voor die persoon bestemt is.

Yallayallah; doorwerken

Finish; als iets klaar is, als al het eten uitgedeeld is of als het aantal producten bij de hygiëne shop bereikt is.

Na het eten uitdelen ben ik nog weer even teruggegaan naar de shopjes. Daar nog even gekletst en daarna naar huis gefietst.

Onze collega is, na een paar dagen flink ziek, opgenomen in het ziekenhuis met wondroos. We zijn bij haar langs geweest op ziekenbezoek. De ziekenhuizen zien er hier heel anders uit dan in Nederland. Je ligt met vier mensen op een klein kamertje, ze spreken bijna geen Engels en alles duurt superlang. Hopelijk komt onze collega er gauw weer boven op!

Dag 22

De laatste week op Lesbos is alweer ingegaan!

Vanochtend heb ik een meisje ingewerkt die mij taak in de hygiëne en clothing shop gaat overnemen woensdag. Zelf heb ik daarom iets meer met de mensen kunnen communiceren en ook zorgen dat de rij ordelijk werd gemaakt. Vandaag ook weer wat onrustig maar door verschillende grapjes te maken met de mensen kon de sfeer wel weer om gebogen worden naar positief.

In de middag liep ik met een mevrouw mee naar haar huisje, ze had een baby bij zich en een zware tas met luiers. Toen we bij het huisje aangekomen waren zag ik een vrouw in een rolstoel. Ze schokte erg en hield haar handen op haar buik, op een gegeven moment begon ze ook te kokhalzen. Mensen om haar heen werden wat paniekerig, ik heb de shiftleader opgeroepen via m’n walkietalkie.

Voor verschillende situaties hebben we verschillende uitspraken; vandaag een dus een medical situation. Gelukkig kwamen er al gauw de shiftleader en een paar collega’s van het sociaal care team om te helpen.

De vrouw is naar het ziekenhuis gedeelte in het kamp gebracht.

Daarna weer naar mn eigen werkplek gegaan en wat dingen bestelt. (Op een van de foto’s kun je de bestelling zien, elke dag kijken we hoeveel we uitgegeven hebben en hoeveel er nog op voorraad is. Daarna plaatsen we een bestelling voor de volgden de dag. En hopen we dat het op tijd komt!)

Na werk hebben we een teamlid naar het vliegveld gebracht, zijn tijd zit er alweer op. Toen we daar aankwamen stond er op het bord dat de vlucht een paar uur vertraging had… nog even samen kunnen eten en toen zijn we weer naar huis vertrokken.

Dag 19

Een ochtendje bij de hygiëne shop. De drukste en chaotische ochtend tot nu toe… in het begin deed het systeem het niet. Nadat er een andere laptop was opgehaald konden we gelukkig wel inloggen. Veel vrouwen stonden al een poosje te wachten dus we hebben ons best gedaan om zo snel mogelijk iedereen te helpen. Maar al gauw werd het onrustig. Vrouwen drongen voor, sommigen kwamen in ons kantoortje om te vragen of ze eerst mochten en er werd tegen elkaar geschreeuwd. Mijn collega en ik heb besloten om de shop even dicht te doen. Ik ben naar buiten gelopen om te zeggen dat er een rij gemaakt moest worden voordat de shop weer open ging. Dit bleek een goede oplossing te zijn want binnen een paar minuten stond iedereen netjes in een rij. Dit ging een poosje goed totdat een vrouw naar het raampje kwam en boos begon te roepen. We hebben een paar keer duidelijk aangegeven dat de mevrouw even op haar beurt moest wachten. Dit hielp niet en toen er een paar vrouwen weer begonnen te roepen en duwen hebben we de teamleider er maar even bij geroepen. Zij heeft kaartjes uitgedeeld en duidelijk gemaakt dat iedereen die in de rij stond geholpen zou worden. Dit hielp gelukkig!

Rond half 3 kon ik even lunchen, daarna gelijk een bestelling gedaan en kleding ingevoerd in het systeem.

Om vier uur werd er gevraagd wie er nog even wild helpen met tickets uitdelen. Hierbij heb ik nog even geholpen. Daarna gauw naar huis gegaan en met twee collega’s even een drankje gedaan op het terras. Morgen weekend, voor het eerst het hele weekend vrij dus dan kan ik weer even bijkomen van alles;)

Dag 18

Een mainshift vandaag. Dit betekent dat ik niet de shops stond maar zelf mocht kiezen waar ik aan het werk zou gaan. In de ochtend heb ik geholpen bij New Arrivals. Er waren eigenlijk geen mensen dus hebben we kleding uitgezocht en ben ik zelfs voor alle collega’s daar even een koffie wezen halen.

In de middag heb ik geholpen bij het uitdelen van eten. Dit was leuk om te doen, wel een klus om het gestructureerd te doen. Gelukkig hielp iedereen mee en mochten er zelfs een paar jongens voor gaan terwijl ik duidelijk had gezegd dat ze achteraan moesten aansluiten. Van allerlei kanten klonk er; its okay sister, dus zijn de jongens uiteindelijk toch als eerste gegaan;)

Na het eten ben ik met een nieuwe collega langs de tenten gegaan om tickets uit te delen voor registratie. We waren op zoek naar een grote groep mannen, zij kregen allemaal een ticket. In een tent kwamen we de vriend van deze mannen tegen en hij heeft ons geholpen om hen te vinden. Ik deed mijn best om de namen zo goed mogelijk voor te lezen. Soms legde ik de klemtoon verkeerd en moesten alle mannen keihard lachen (op een leuke manier;)). Ze deden me dan na en spraken daarna de naam goed uit. Ik probeerde het nog een keer en als het dan goed ging kreeg ik een goedkeurend knikje. Dit was een leuk moment… je kunt dan echt met de mensen lachen om foutjes die je maakt. Goede manier op contact te maken en toch iets positiefs in de dag te brengen!

Vanavond een teamavond gehad met team van CRR. Een vriendin van Joost en Eliana was er, zij is gevlucht vanuit Syrië naar Nederland. Ze heeft haar verhaal gedeeld met ons, gelukkig gaat het met haar nu redelijk goed.

(op de fotos zien jullie een wc, dit zijn de wc’s in het kamp. Geen frisse bedoening en geur, ik ben hier nu 3x geweest in drie weken… alleen in het uiterste geval)

Dag 17

Een dagje vrij genomen vandaag!

Vanaf maandag voelde ik me best wel moe, dusvandaag heb ik me afgemeld. Op mijn balkon ontbeten en daarna lekker rustig aangedaan. In de middag bijgeslapen en gezwommen.

Hopelijk vannacht ook nog bijslapen en dan kan ik er weer helemaal tegenaan voor de 2e helft van de reis;)