Vandaag waren de shops gesloten en had ik mainshift. Aan het begin van de dienst mag je dan kiezen wat je wilt gaan doen die dag. In de ochtend heb ik data gedaan. Weer door het kamp gegaan om allerlei tickets uit te delen. Veel mensen waren niet thuis dus hebben we ook veel weer mee naar het informatiepunt moeten nemen. Onderweg werd ik aangesproken door een oudere vrouw die ik met wie ik wel vaker praat. Ze wilde graag dat ik even bij hen kwam zitten, dit heb ik gedaan. Ik kreeg de vraag of ik thee wilde, dit wilde ik wel graag. Maar toen bleek het stroom eraf te liggen en kon er geen thee gemaakt worden. Het vrouwtje ging even weg en ik heb ondertussen even gepraat met de andere meiden die er zaten. Drie meiden waren gisteren aangekomen en sliepen in de grote tenten. Een ander meisje vertelde dat ze alleen was naar Lesbos was gevlucht en de oudere vrouw als mama had geaccepteerd. Even later kwam de oudere vrouw weer terug, met een blikje sinas van de kantine. Ik voelde me eigenlijk schuldig omdat zij heel weinig hebben en het weinige wat ze hebben besteden ze aan een blikje drinken voor mij. Ik stelde daarom ook voor om het samen te delen. Maar daar wilde niemand iets van weten, ik had het echt verdiend. Na een poosje heb ik afscheid genomen. Het vrouwtje was wel een beetje verdrietig en vroeg wanneer ik weer terug kwam… daarna weer verder gegaan met het uitdelen van de tickets.

Na het middageten zijn we begonnen aan de foodline. Eerst duurde het al superlang voordat de lijst met mensen er was, eerder kunnen we niet beginnen. Toen de lijst door de Griekse instanties was doorgestuurd konden we beginnen! Ik was weer samen met de drie vluchtelingen/vrijwilligers. Dit ging prima, totdat we erachter kwamen dat er veel te weinig eten was. Samen met de coördinator gekeken wat we het beste konden doen, we hebben gebeld naar de catering of er nog extra eten gebracht kon worden. Gelukkig kon dit en na geduldig wachten heeft toch iedereen eten gekregen. Door de vertraging was ik een een uurtje later thuis dan verwacht.