Een druk dagje bij de hygieneshop. Vanochtend had ik een nieuw systeem bedacht waardoor de mensen echt op hun beurt moesten wachten; ik had nummers op oranje briefjes geschreven en uitgedeeld. Dit bleek echt wel goed te werken en de mensen wachtten rustig op hun beurt. Tot ik erachter kwam dat een collega ook nummers had uitgedeeld op een gelebriefjes. Hierdoor waren er allemaal dubbele nummers en werd het alsnog een beetje een probleem wie er nou eerst mocht…

In totaal zijn er rond de 100 mensen geweest. Vandaag had ik iets meer tijd om water uit te delen en een beetje contact te maken met de mensen. Gevoetbald met een kindje, meegelopen met een andere vrouw naar haar tent en even met haar meegelopen om zich te laten registeren. In het kamp werken een paar vluchtelingen als vertalers. Dit is heel handig, de vrouw kon namelijk geen Engels en de vertaalapp is ook niet altijd handig. Dus voor een duidelijk gesprek is het handig om een vertaler te hebben. De vrouw is geholpen en na een dikke knuffel, als bedankje, hebben we afscheid genomen.

Op gegeven moment was ik even in de container om wat spullen te pakken en opeens hoorde ik iemand mijn naam roepen. Ik zag een vrouw staan die ik niet kende en ik vroeg lachend aan haar hoe ze mijn naam wist. Mijn collega hadden gezegd dat de vrouw bij Laura moest zijn voor een nummer, het was grappig om opeens iemand te horen die mijn naam kende.

In de middag heb ik uitgelegd aan het nieuwe meisje hoe ze een bestelling moest plaatsen en daarna nog even de shop weer aangevuld met alle producten.

Na werktijd nog even op bezoek geweest in het ziekenhuis en daarna lekker thuis gegeten.

Op de foto zien jullie mij en Jan, met haar heb ik ongeveer twee weekjes gewerkt. Echt een super lieve vrouw!

Groetjes;)